In de afgelopen weken is een begin gemaakt om het interieur van de auto te herstellen. Als eerste is er gewerkt aan de ladekast waarvan alle laatjes ontbraken. Het was een beste klus maar het resultaat mag er wel zijn.
Lees hier verder over het herstel van het interieur.
Een kort verslagje is hier te lezen over de voorjaarsrit die 10 mei 2018 verreden is.
Sinds vorig jaar wordt er louter GTL getankt met de Mercedes. GTL is een alternatieve dieselbrandstof dat is gemaakt van aardgas maar evengoed dezelfde specificaties heeft als conventionele diesel.
De voordelen zijn enorm, voorheen stond de hele loods vol met rook als de auto werd gestart en het stonk een uur in de wind. Horen en zien verging je letterlijk met een koude start en tijdens het rijden was er een constante grijze pluim uit de uitlaat te zien. Nu inmiddels zo vaak GTL is getankt dat er nog maar nauwelijks ‘vieze’ diesel in de tank zit, valt het extra op en de auto rijdt er bovendien erg goed op.
Behalve dat het in de directe omgeving merkbaar is, is de verbranding van GTL ook echt een stuk schoner, er is minder fijnstof, stikstofoxiden, NOx, zwaveloxiden en SOx. Omdat de Mercedes geen enkele vorm van uitlaatgasreiniging heeft, is dit een geruststellende gedachte.
Meer over GTL is hier te vinden op de website van Shell https://www.shell.nl/klanten/commercialfuels/gtl.html en dit is een duidelijke test https://www.botenwacht.nl/botenwacht-test-gtl-diesel-p6275-nl.html
En omdat een plaatje meer zegt dan duizend woorden, hier een vergelijk tussen GTL en Diesel verbranding.
Ook de Jerrycan heeft een duidelijke voorkeur.
Uitgerekend op vrijdag de 13e was de afspraak om de nieuwe oude banden te monteren, lees ook dit bericht hoe dat ook al weer zo was gekomen.
Deze rit was ook gelijk de eerste van het jaar en dus wel een beetje spannend. Zou alles nog werken? slaat de motor wel aan etc. maar eigenlijk hoef je daar helemaal niet aan te twijfelen, zolang er maar genoeg prik in de accu’s zit is er geen probleem.
Klokslag 10 uur kwamen we aan bij de vrienden van ABO en al snel werd begonnen met het demonteren van de voorwielen. De banden werden afgelaten en het demonteren van de velgen kon beginnen. In tegenstelling tot moderne velgen zijn deze oude velgen deelbaar. Dat wil zeggen, er zit een stalen ring die de 2 delen van de velg bij elkaar houdt. Het voordeel hiervan is dat redelijk eenvoudig banden kunnen worden gerepareerd (er zitten binnenbanden in deze velgen) en doordat de velgen uit elkaar te halen zijn met een grote bandenlichter en een hamer zijn geen ingewikkelde apparaten nodig om de banden op de velg te monteren. Het nadeel is dat het een redelijk ‘gevaarlijke’ constructie is, als een ring loslaat, dan ploft de boel uit elkaar en schiet de ring weg.
Al snel waren de banden van de velgen en werden de nieuwe banden gereed gemaakt. De binnenbanden werden erin gelegd en de nieuwe rubberen beschermflappen werden aangebracht. De velgen werden goed schoongemaakt, de roest werd weggehaald en de boel goed ingevet. De banden werden opgepompt in een speciale kooi, mocht een ring losschieten dan kan die in ieder geval niet weg.
Na een uurtje of 2 stonden we weer buiten met 2 splinternieuwe maar 38 jaar oude banden. Een van de voorbanden is gemonteerd op het reservewiel waar nog de originele band opzat van 1969, aan de velg te zien is die nog nooit gemonteerd geweest.
De rest van de dag is een lekker stukje gereden om te kijken of alle verbeteringen bevallen. Eigenlijk was alles prima, de nieuwe spiegels, de achteruitrijcamera, de banden, helemaal top eigenlijk.
En ook 50 jaar geleden konden ze al prima wiellagers maken:
De wens was om nieuwe spiegels te plaatsen, de oude waren verweerd en vervelender nog, het glas van de spiegels bevatte zwarte vlekken van de ouderdom. Na een lange zoektocht werden nieuwe gevonden die er exact het zelfde uitzien.
Behalve de nieuwe spiegels konden de spiegelarmen ook wel een opknapbeurt gebruiken. Die zijn 2 keer in de grondlak gespoten en daarna afgewerkt met metallic grijs en blanke lak. Aangezien de armen enorm vast zaten is besloten ze aan de auto te laten zitten, iets wat niet veel voorkomt, maar als het zelfs met een slagmoersleutel niet lukt..
De deuren van de auto (niet de voorportieren) zijn voor voor de afwerking voorzien van houten lijsten. De lijsten houden tevens de rubbers vast die voor de afdichting van de deuren zorgen.
De carrosserierubbers zijn echter niet meer nieuw te vinden bij Kässbohrer / Setra en naar een alternatief is gezocht. Hoewel het niet exact te vinden is, is een zo goed als mogelijke gevonden en die volstaat.
Begonnen is met een lijst die al los was sinds de carrosseriewerkzaamheden door Havast. Zij hebben hiervoor 2 blikjes verf gemaakt in de lichte- en donkergrijze kleur. De lijst was er niet al te best aan toe en is grondig voorbewerkt en 2 keer gegrond. Daarna is het afgelakt in 2 kleuren (wel op de juiste plek de overgang maken!). Eea ziet er weer netjes uit en het rubber past goed.
In het boek voor de opleiding tot beroepschauffeur is een speciale paragraaf gewijd aan de gordijnen in de cabine. Die horen zo strak mogelijk in de plooi te hangen en eigenlijk te zijn gemaakt van zogenaamd Deens Pluche.
Aangezien de beroepsopleiding nooit is voltooid hoeven we ons daar gelukkig niet aan te houden en doen we het met wat er in de Mercedes aanwezig is. Dat zijn 2 nette, grijs-witte gordijntjes aan een rails die voor de ruit kan worden gesloten.
Na 50 jaar waren de gordijntjes echter niet echt fris meer te noemen en zijn ze naar de stomerij gebracht. De mevrouw in de winkel schrok zich een hoedje toen de stoffige lappen tevoorschijn kwamen, maar al snel waren we bezig om de rollertjes los te maken. Na een kleine week waren ze schoon, althans ze hadden hun best gedaan, en konden ze worden opgehangen. Uiteraard zijn de rollertjes ook netjes schoongemaakt. Ziet er eigenlijk best netjes uit zo.
Eerst nog de gordijntjes voordat ze naar de stomerij zijn geweest.
