Het interieur van de auto is gedemonteerd en alleen nog wat houtwerk en meubels resteren. In kleine stappen wordt het interieur hersteld en een eerste grote klus was het herstel van de ladenkast.

Soms begin je wel eens aan een klus en dan weet je vooraf niet precies wat je te wachten staat. Je weet nog niet hoe je het moet of of waar je de spullen vandaan moet halen. Het herstellen van de ladekast was zo’n klus.

De auto heeft een werkbank waarvan helaas alle lades uit verdwenen waren. Deze oude foto vat het wel samen, een werkbank waarvan de 10 laatjes ontbreken maar waarvan de ladegeleiders er nog wel inzitten.

Op basis van oude foto’s is te zien hoe eea heeft gezeten en dat het lichtgrijs is geweest. Het gebruikte materiaal is multiplex met een formica laag.

Het zijn laatjes in 3 maten en het plan was om dit weer in orde te maken. Als niet-meubelmaker denk je daar in eerste instantie nog makkelijk over maar naarmate het werk vordert en je rekening moet houden met een bestaande situatie die je met een nieuwe situatie moet zien te combineren, wordt het zienderogen lastiger.

Eerst is begonnen met het eenvoudige werk, 10 laatjes maken in de juiste maat.

 

 

Dat lijkt al snel heel wat en functioneel werkt het. De geleiders doen het nog prima en de maatvoering is akelig precies.

Maar dan, frontjes, greepjes en hoe houden we de laatjes dicht zodat ze niet tijdens het rijden opengaan? De frontjes was een zoektocht op zich, de kleur van de auto binnen is RAL 7047 Telegrau-4 en het meubel is gemaakt van multiplex.

Gezocht werd dan ook naar meubelplaten in deze kleur en die werden gevonden in de vorm van oude bureaubladen. De bladen werden vervolgens in kleinere stukken gezaagd, afgebraamd met de frees en gelakt aan de kopse kanten. Vervolgens werden de gaatjes voor de greepjes geboord zodat dit geheel gereed was. De greepjes waren ook snel gevonden en komen van oude Lundia kasten.

 

 

Dan lijkt het alsof je flink onderweg bent, maar dan komt het afronden ervan. De frontjes afmeten en een manier bedenken om de laatjes op zijn plaats te houden tijdens het rijden. In het meubel zaten van de nokjes, kennelijk ooit bedoeld om laatjes tegen te houden. Na een korte zoektocht werd gevonden hoe dit werkt en werken een paar van dit soort ‘snappers’ besteld. Dit leek inderdaad de oplossing te zijn maar er waren meer uitdagingen.

De frontjes waren iets dikker dan de originele die erin zaten. Dat leek eenvoudig, maar was het niet doordat er aan deze laatjes helemaal niets te stellen viel. Ook de combinatie van een binnenlaatje en een los frontje was een probleem omdat dit voor geen mogelijkheid meer paste.

Om een lang verhaal kort te maken, de lades en de railsen zijn meerdere malen in en uit elkaar gegaan en alles is vermaakt op de nieuwe laatjes. Op sommige plekken kon je nauwelijks bijkomen om het aan te passen maar uiteindelijk is het toch gelukt en hoewel niet alle kiertjes even groot zijn, ziet het er weer prima uit.

 

 

Best wel netjes geworden zo.

Een ander herstel was een zijpaneel dat ontbrak aan de linkerzijde van de werkbank. Ooit zat hier een plank die naar het plafond liep en de zijkant van de stroomkast was. Nu was het een gat naar de voormalige camera ruimte.

Het gat is netjes dichtgemaakt zodat de camera ruimte verder ingedeeld kon worden voor het plaatsen van 2 beamers.

Hierna is begonnen aan het inrichten van de voormalige cameraruimte als beamerruimte.

Er zijn 3 oude beamers gekocht waarvan er 2 geplaatst zullen worden achter de luiken. Hierdoor stralen ze naar buiten toe waar ze op een projectieplaat beelden kunnen tonen.

Het was hiervoor noodzakelijk dat de stroomkast werd verplaatst zodat de ruimte leeg was. Ook was het nodig een plaat in het midden van de ruimte te maken om het op te delen. Net als het maken van de laatjes is het erg veel handwerk geweest met hout en aluminium.

Een en ander is gelukt en de beamers staan gereed om te gaan projecteren

Nadat de beamers geplaatst waren is verder nagedacht over een constructie om 2 kleine schermen op te hangen. Een groot scherm was 2e hands gekocht en het idee was om uit het grote scherm 2 kleinere te zagen en die middels een constructie vanuit de auto op te hangen.

Uitgekomen is op een systeem met kleine steigerbuizen en koppelingen. Hiermee is een heel raamwerk gemaakt dat eenvoudig ook weer uit de auto te nemen is. Eerst zijn de maten goed opgenomen en de afstand bepaald met een stuk papier.

Toen was het de beurt aan het grote scherm en deze in kleinere stukken te zagen. Hoewel niet ideaal is dit met de decoupeerzaag gedaan en de aluminium lijst is met de hand gezaagd.

En dan was het moment daar dat we daadwerkelijk wat konden zien. Via Marktplaats waren 2 oude videobanden gekomen met een film erop en die is gebruikt om even te testen. Het werkte eigenlijk wel gelijk goed, de afstelling is met deze oplossing goed te doen en de buizen zijn stevig genoeg om het geheel te dragen.

Wel is het zo dat de schermen het beste recht van voren kunnen worden bekeken, als je onder een hoek kijkt dan is er wat verkleuring. Ook werd duidelijk dat invallen licht tussen de beamer en het scherm een probleem zou gaan vormen. De beamers zijn namelijk niet zo lichtsterk.

Om de lichtopbrengst optimaal te houden zijn toen 2 ‘jurken’ gemaakt van zwarte rekstof. Deze zijn eigenhandig gefabriceerd en het effect is aanmerkelijk. Het beeld is veel beter dan zonder. De buizen zijn netjes opgeborgen en pasten precies in een deel van de auto.

Het plaatje is zo best mooi te noemen !